piorun

Szkoda mi życia, szkodam i tego wszystkiego co powoduje że moje samopoczucie podupada.
Znów miałem ten sen w którym to zrobiłem i swe życie zakończyłem. Mam ostatnio tak wiele momentów kiedy to czuję się naprawde samotnie, jestem z Żanetą a mimo to wygląda to tak jak bym z nią nie był, nie wiem co ona ma na celu dalej robić z tym związkiem, cały czas mam w pamięci te przepiękne chwile kiedy to obojgu nam zależało na sobie, może i teraz też tak jest, ale dlaczego ja tego nie widzę? dlaczego czuję że ona stała się wobec mnie obojętna i cokowiek bym nie zrobił to nigdy nie mogę osiągnać zamierzonego celu, zawsze wydaje mi się że postępuję właściwie, nie wiem jak mam postępować abym poczuł że przez te moje postępowanie jej na mnie zależy że cieszy się na mój widok, że chce jaknajwiecej czasu spędzać ze mną. Trudno mi ocenić w takiej sytacji jaka jest co się z nią dzieje, wiem mówi mi że wszystko jest ok. ale czy na pewno? Czy na pewno jest ok jesli ja czuję że coś jest nie tak? Wiem że Żaneta mnie kocha bo mi to powiedziała nie raz w odpowiedzi na moje identyczne słowa, tylko samo słowo to (mimo iż również jest ważne) nie jest wszystkim? Chciałbym ją zobaczyć, usłyszeć jej głos, być przy niej, chciałbym aby mi kiedyś powiedziała "może wpadniesz do mnie?" żeby mi powiedziała TAK OD SIEBIE "kocham cię". Czy moje serce potrafi wy3mać brak tego? Nie sądze aby to było tak że w nieskończoność się tak będzie działo, chciałbym aby zauważyła że te uczucia są dla mnie ważne, że tego potrzebuję jak kwiat wody lub istota żyjąca powietrza. GDy tego nie o3muję to trudno mi racjonalnie myśleć, trudno mi uwierzyć w to co się dzieje wokół mnie, ona się dziwi dlaczego mam czasem różne dołujące opisy? Przecież gdybym nie miał powodów by je dawać to by ich nie było, staram się być mocny, staram się być twardy, ale czy można tak w nieskończoność? NA PEWNO NIE. Me serce ma dwa wyjścia, albo wpaść do lawy i odżyć na nowo i z większą jeszcze siłą kochać albo w skrajnie drugim i co najważniejsze gorszym przypadku, ma zostać zamrożone w wiecznej zmarzliwnie nieczułości, żalu smutku i upadku. To jak się stanie zależy od niej od tego czy zechce się na tyle poświęcić dla mnie i zniemić swoje nastawienie do mnie. Trudno mi się otrząsnąć po tym jak ją skrzywdziłem i nie mam sił żeby się z tego pozbierać, nie mam sił przynajmniej do czasu gdy ona nie zechce mnie zrozumieć i wybaczyć mi to co zrobiłem.....chciałbym wiedzieć to że jej na mnie zależy, nie żebym przez to co mówię wyszedł na egoistę, chcę poprostu o3mać to czego już tak dawno nie o3małem :((((

"Jak by to było gdyby mnie nie było" to urywek jakiegoś kawałka hip - hopowego.  Że się na HH nie znam i nie słucham (tak mi tylko przeleciało to przypadkiem) to nie mówię jakiego wykonawcy i tutułu. Już kiedyś zastanawiałem się jak by to było gdyby mnie nie było? Pewnie świat byłby taki sam jak jest teraz, byłoby tylko o jednego człowieka mniej. Ludzie którzy by mnie nie poznali nigdy też pewnie nie zmieniłoby się ich życie. Zastanawia mnie to czy np. Żaneta teraz była z kimś innym. Wiem że to wszystko jest jakieś dziwne, może i też głupie. Czasem czuję ze jestem temu światu równie potrzebny co niezauważalny kamień, kamień który gdzieś tam sobie leży, od czasu do czasu jest przez kogoś (nieświadomie) kopany i w pewnym momencie potoczyłem się gdzieś dalej gdzieś gdzie ludzie nie przechodzą, lezę sobie tam, czy zima czy lato ja leżę wciąż w tym samym miejscu, zapomniany, brudny i zimny.

Bardzo staram się aby z Żanetą było ok, aby była ze mną szcześliwa. Wiem że mnie kocha, wiem ze czuje do mnie wiele, tylko że czasem bardzo potrzebuję jej słów otuchy, w tych trudnych chwilach gdy myślę że już nic się nie da zrobić chciałbym aby powiedziała mi coś co by mi pomogło uwierzyć w siebie. Tak wiele czasu poswiecam na rozmyślanie o niej tak wiele energii na to poświecam, dla niej jednak warto dla niej jestem w stanie zrobić wszystko. Nigdy nie potrafiłbym jej czegoś odmówić bądź zabronić, zawsze staram się z nią zgadzać i nie wchodzić w konflikty. Chicałbym aby moje starania były zauważone choć w małym stopniu. Gdy raz na jakiś czas mówi mi jakieś miłe słowa to cieszę się jak małe dziecko spragnione chleba którego nie widziało od miesięcy. Tak daleko od siebie mieszkamy, widzimy się czasem tak rzadko ze nawet raz na 3 tygodnie, nie narzekam że odległość jest jakąś przeszkodą, dla niej warto jechać taki kawał, mogłby czasem to jednak ona powiedzieć weź przyjedz do mnie, zawsze to ja się o to pytam i już mi głupio już mam dość tego, wyaje mi się że się narzucam. Do tego wszystkiego często dzieje się tak że ona mówi mi że nie może się spotkać bo coś się dzieje co wypada nam. Tak wiem ufam jej wierze jej ale to że dzieje się tak często to nie raz spowodowało że mą głowę zaczęły zaprzątać różne myśli. Najlepsza to chyba ta że jestem tak brzydki że trzeba mnie oglądać z zachowaniem pewnych ograniczeń. Ja już sam nie wiem, na początku to tak bardzo jej zalezało wiem ze teraz tez jej zależy. Mi zależy na niej a jej na mnie. Czy spotkania naprawde mogą byc wielką trudnościa? Tego widocznie nikt nie jest w stanie chyba powiedzieć.............

Pierwszą notkę tego bloga chciałem rozpocząć w jakimś nazdwyczaj doskonałym stylu, jednak mi się to nie udało poniewaz w mej głowe panuje swoista pustka. Każdy z ludzi ma taki moment w życiu ze pragnie tego aby go zauważono aby jego słowa i mysli mogli zoibaczyć inni, właśnie w tym momencie ja takie coś czuję i postanowiłem że jak na dobry poczatek dobrym miejscem na to będzie własnie ten mój blog. Może moje życie nie nalezy do takich rozrywkowych jak innych ludzi ale za to wiele czasu poświęcam na rozmyslanie o całym otacząjącym mnie świecie i o tym w jaki sposób jest postrzegany przeze mnie i jak mógłby być postrzegany. Jeśli już mowa o mnie to wart by coś o sobie napisać, no więc tak: Mam na imię Bartek, mam 19 lat, jestem uczniem ostatniej klasy technikum Ekonomicznego w Gliwicach (ale mieszkam w Zabrzu, mieście obok). Moje główne zainteresowania to komputery, parapsychologia (ostatnio już niestety coraz mniej na to mam czasu) no i bankowość. Wiem że to ostanie zainteresowanie może nie nalezy do jakichś nadzwyczjnie ciekawych, no ale w końcu każdy ma jakieś tam swoje zainteresowania i jeśli to sprawia mu przyjemność to co w tym złego. Mam nadzieję że jeśli ktoś to przeczyta to również mnie w tej kwestii poprze.

Co do sfery mojego życia prywatnego to nie mam za wielu znajomych ale ci którzy są, są naprawde warci znajomości i przyjaźni. Chodzę też z dziewczyną ktorej na imię ŻANETA. Bardzo ją kocham i światam poza nią nie widze. Moje zycie kiedyś było naprawde fatalne i mimo iż teraz też czasem nie jest za dobrze to ciesze się ze wogóle tak mi się układa. W gruncie rzeczy to mi niczego nie brakuje, no moze poza tym że urody jestem średniej i nie zawsze z tego powodu byłem akceptowany przez innych ludzi. Jeśli mowa o moim wyglądzie i o tym jak ja siebie postrzegam to poprostu "akceptuję siebie takim jakim jestem" to że mam takie o sobie zdanie to wielka w tym zasługa Żanety która pomogła mi w uwierzyć w siebie i własne siły. Myślę że jak na razie to tyle notki wystarczy. Aha kiedyś juz prowadziłem jednego bloga ale z faktu że nie wychodziło mi to, to pozostawiłem go i teraz zaczynam od nowa, mam nadzieję ze mi lepiej pójdzie niż wtedy. Chicałem jeszcze dodać że uwielbiam pisać czasem bardzo przydługawe notki, no ale to chyba nie zmieni na negatywne, nastawienia ludzi którzy tego bloga będą czytać.